Biwak NA SZLAKU POLSKICH LEGEND

Nasz biwak zaczął się 13 listopada, a droga do chatki na Rogaczu obfitowała w przygody. Gdy wysiadłyśmy z siódemki zobaczyłyśmy nadjeżdżającą po drugiej stronie ulicy dwójkę. Uratowały nas akurat zmieniające się światła i udało nam się zdążyć, jak się potem okazało, na spóźnioną dwójkę. Była ona jednak tak zatłoczona, że nasza dwudziestoosobowa ekipa ledwo się w niej zmieściła, ale ścisk był niemiłosierny. Droga do chatki na szczęście już nie była taka zaskakująca i mimo ciemności udało nam się dotrzeć. Z polany rozpościerał się cudowny widok oświetlonego w dole miasta i okolicznych wsi. Na miejscu czekała nas kolejna niespodzianka - brak prądu. Jak się okazało kilka dni temu śnieg uszkodził linie. Rozpakowanie się przy świeczkach i latarkach nie było łatwe, ale to dopełniło atmosfery chatki. Prąd na szczęście został po godzinie włączony i już w świetle mogliśmy zjeść kolacje, a po niej, przy kominku przenieść się do początków państwa, by wstąpić na szlak legend. Od tej pory zuchy stały się giermkami, Biedronka - Skrybą, Promyk - Historykiem, Elf - Strażnikiem czasu, a druhna Chugo - Zawiszą Czarnym. Do snu miały nakłonić nas bajki wyświetlane ze starego rzutnika, ale zuchy rozpierała taka energia i emocje, że długo nie dawały sobie nawzajem spać i odbyło się kilka wypraw do toalety na zewnątrz chatki. Rankiem wyruszyłyśmy na Magurkę, a po drodze zbierałyśmy koperty z fragmentami legendy o Lechu, Czechu i Rusie. Dopisała nam pogoda i oprócz śniegu na szlaku towarzyszyło nam słoneczko. W schronisku słodycze i soki dodały nam energii i z plasteliny ulepiłyśmy figurki, by odtworzyć legendę o Smoku Wawelskim. W drodze powrotnej czekała nas kolejna atrakcja. W lesie odbywało się polowanie i pan myśliwy ledwo zgodził się byśmy mogły przejść ścieżką, po której miały biec psy. Także do chatki wróciłyśmy z dźwiękiem rogów, rozbrzmiewających na stokach Magurki. Po południu nadszedł czas na przygotowanie talizmanów, byśmy z powrotem mogły przenieść się do XXI wieku.Grałyśmy również w memo z datami, które zrywałyśmy ze ścian. Zuchom tak spodobały się daty, że przyklejały je sobie na nosy, czoła, usta i głowy. Wera na zdjęciu dumnie prezentuje swoją zdobycz. Wieczorem miało miejsce wydarzenie, które pozostanie tajemnicą ,,Mieszkańców Bajkowego Grodu". Na dobranoc urządziłyśmy sobie mały teatrzyk cieni, opowiadający o losach Warsa i Sawy, a w zaśnięciu zuchom pomogły kołysanki. Rankiem odbyła się wielka gra sprawdzająca zdobytą wiedzę i wielkie pakowanie. Tak więc biwak obfitował w niespodzianki, które na pewno zapadną nam na długo w pamięci.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

GRA 7 listopada

,,Stajemy tu dziś w obliczu wielkiej szansy. Po 123 latach okupacji przez trzech zaborców: Rosję, Niemcy i Austrię, mamy szanse zrzucić kajdany i odzyskać upragnioną wolność. Przez ponad sto lat zaborca narzucał nam swoją władzę, odbierał prawa, prześladował. Chciał zatrzeć naszą polskość i poczucie przynależności do polskiego narodu. Dzięki wysiłkom powstańców, inteligencji, młodzieży, nie daliśmy się, a polski duch dalej obecny jest w naszych sercach. Wiemy, co to Polska i wiemy jaką wartość dla nas, stanowi wolna ojczyzna, gdzie każdy będzie mógł czuć się wolny i bezpieczny. Odzyskamy upragnioną wolność. Teraz jest ten czas!”

Oto fragment przemówienia, które 7 listopada na placu Chrobrego wygłosił do nas dowódca I Brygady Legionów Polskich Józef Piłsudski. Prawie czterdzieści zuchów z XVII BGZ ,,Odkrywcy Zaczarowanych Gór, V pBGZ ,,Mieszkańcy Bajkowego Grodu”, IX BGZ ,,Mieszkańcy zapomnianych szczytów” i 1 BGZ ,,Poszukiwacze zaginionych opowieści”, zamieniło się w żołnierzy, walczących o niepodległość kraju. Naszym zadaniem było zdobycie Warszawy i rozbrojenie Niemców. Najpierw jednak musieliśmy zdobyć potrzebne umiejętności. O miejscu punktów informowały nas wierszowane zagadki i mapka, którą zuchy sprawnie się posługiwały. Przećwiczyliśmy nalot samolotowy i podchodzenie wroga. Musieliśmy także wypróbować szybkie zakładanie munduru. Podczas przygotowań do walki zagrzewała nas pieśń ,,My pierwsza brygada”, a naszym znakiem rozpoznawczym były biało-czerwone opaski na rękę. Informację o godzinie i miejscu ataku zdobyliśmy tajnym sposobem od naszych informatorów, tak by nie dostała się ona w ręce szpiegów. Po trudach przygotowań, bataliony zgromadziły się pod Warszawą i o 11:50 każdy rozpoczął atak z innej dzielnicy. Rozbrajanie wroga nie było łatwe, ale po długiej walce udało nam się odbić stolicę. Niemcy w akcie kapitulacji wręczyli nam polską flagę, a następnie złożyliśmy ją wraz ze zniczami pod pomnikiem poległych w walkach o niepodległość.

Chcielibyśmy podziękować pani Lidii Nycz za uszycie biało-czerwonych opasek, Angelice Marek, Anii Steć, Kasii Wowrze, druhowi Łentowi z Opola za odegranie roli Piłsudzkiego, Karolowi Pyce, Zbyszkowi Zemankowi, zastępowi ,,Pojutrze”, Słupkowi, Kangurowi, 4 Beskidzkiej Drużynie Harcerzy i Ulvovi za poratowanie nas swoim mieszkaniem, w obliczu tajemniczego zniknięcia kluczy do harcówki V BDH-ek. Mam nadzieję, że za rok zuchów na grze będzie jeszcze więcej!

Gdzie by tu dalej iść?

 

Nabieramy sił - przerwa na posiłek

 

 

Szpiegujemy :)

 

I sygnał do rozpoczęcia ataku.